آیت الله بهاءالدینی روزی فرمود: امسال در موسم حج در خیمه‌ای که امام زمان (عج) حضور داشتند، عدّه‌ای در محضر مبارک آن حضرت (روحی فداه) نشسته بودند ذکر خیر آقا فخر تهرانی شد. پس از شنیدن این مطلب، حقیر، خدمت آقا فخر تهرانی رسیدم و آن‌چه آیت الله بهاءالدینی فرموده بود، به ایشان عرض کردم. مرحوم آقا فخر تهرانی گریست و فرمود: من هیچ لیاقتی در خود نمی‌بینم، لطفی که شده به خاطر خدمت به مادرم می‌باشد سپس فرمود نمی‌دانم آقای بهاءالدینی به چه طریق مطلع شده‌اند، آیا صحنه مذاکره را در مکاشفه دیده، یا ـ اوتاد و ابدال ـ به او خبر داده‌اند؟
من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم                          لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو                                  که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس                                 که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
ای نسیم سحری بندگی من برسان                                  که فراموش مکن وقت دعای سحرم
خرّم آن روز کز این مرحله بربندم بار                                و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم